293. Saturday / to już czas.

owsianka tiramisu
tiramisu oatmeal

Jedzona na zimno, robiona według TEGO przepisu, była jedną z niewielu rzeczy, jaką uznałam za możliwą do zjedzenia o tej nieludzkiej godzinie. Owsianka doda energii, kawa pobudzi do działania, oby tylko PKP nie rozpoczęło strajku nim wrócę do domu. 

Ciężko mi uwierzyć, że zaraz wyjeżdżam. Czas przeciekł mi przez palce i choć najchętniej zostałabym w Pszczynie jeszcze... właściwie ciężko mi określić jakiekolwiek ramy czasowe. W pewnych momentach czas mógłby nie istnieć, a ja nadal chodziłabym spać o czwartej nad ranem, by wstawać w okolicach dziewiątej.
Kiedy ktoś zapytałby się mnie, po co mam bloga, nie powiedziałabym tylko o jedzeniu, o gotowaniu, o poznawaniu nowych smaków. Blog jest poniekąd pewnym punktem odniesienia. Odniesieniem, dzięki którego dziwnym trafem coś się czyta, coś wysyła, pisze i opuszcza zajęcia, by dwa tygodnie później czuć, że ktoś mówi za Ciebie to, o czym myślisz, a może dopiero chciałaś pomyśleć.

Jutro nadejdzie czas podsumowań, bo choć to, co zamieszczam tutaj, jest tak naprawdę tylko ułamkiem naszej wspólnej majówki, zasługuje na publikację. Kiedy myślę o dniach spędzonych z Kasią jestem po prostu dumna i szczęśliwa - że wszystkie zbiegi okoliczności doprowadziły mnie nigdzie indziej, jak tutaj. 

Dziś kolejne migawki. Stwierdzam, że kawa najlepsza wychodzi wtedy, kiedy nie jest to zamierzone, likier chałwowy to coś, co koniecznie powinien zrobić każdy miłośnik sezamu,w przeciwieństwie do przereklamowanego Jacka Danielsa. W tle - placki ziemniaczane z serem żółtym, no, cóż - tak, to prawda, blogerki lubią nie tylko słodkie placuszki na mące żytniej. Uprzedzając pytania, na dzisiejsze placki przepis pojawi się dopiero wtedy, kiedy zrobimy go następny raz, gdyż "trochę mąki" albo "kilka ziemniaków" raczej nie byłyby dobrą bazą pewnego przepisu.